D. Aresius api, supra florem collocatae, inscripsit: EX IPSIS, NON IPSOS. Innuebat videlicet, libros non promiscuè carpendos, aut totos transcribendos esse, sed eorum medullam sagaci judicio excerpendam. Eandem praeceptionem nobilis Bibliotheca nostrae Canonicae ad Sanctam Mariam de Passione Mediolani foribus suis praefixam exhibet his verbis: Ut e floribus apes. Ad rem praesentem Sanctus Basilius: Veluti apes non omnibus similiter insidunt, neque ex eis, ad quos accedunt; omnia auferre conantur, sed quantum ipsis ad opus necessarium fuerit, comprehendentes, reliquum dimittunt. Nos etiam ut sobrii sapientesque, quantum congruum nobis, propinquumque veritati ex ipsis fuerit, prosequamur, reliquum praetereamus.
(Mundus Symbolicus, lib. VIII, cap. I, nº 20)
Monseñor Aresio escribiu para a abella colocada sobre una flor: EX IPSIS, NON IPSOS. Con elo indicaba que non se deben elixir os libros indistintamente, nin tampouco se deben transcribir na súa totalidade, senón que se debe extrae-lo seu miolo con sagaz xuízo. Esta mesma ensinanza móstraa fixada nas súas portas a nobre Biblioteca da nosa canónica de Santa María da Paixón de Milán, a través destas verbas: Ut e floribus apes. Sobre este asunto di San Basilio: Da mesma forma que as abellas non se posan sobre tódalas flores por igual, nin daquelas ás que se achegan intentan obtelo todo, senón que tras coller o que é preciso para o seu traballo abandonan o resto, así nós tamén, coma os sobrios e sabios, persigamos [nos libros] o que deles nos resultase conveniente e máis apegado á verdade e deixemos de lado todo o demais.
(Mundus Symbolicus, lib. VIII, cap. I, nº 20)